Kimseyi böyle sevebileceğimi düşünmemiştim. Böyle sevilebileceğimi
de. Ama bu yazı daha çok benim sevgim üzerine. Onu bütün yaralarını kucaklayıp
nefesimle kurutacak kadar sevdim. Dürüst olalım. Bende çok yara açtım. Ama ben,
onları da kuruturdum. Hep kuruttum. Bu nasıl bir merhamet içimde beslediğim? Bilmiyorum.
Ben kedileri bile sevmem. Ama onu çok sevdim. O üzüldüğünde kendimden nefret
edecek kadar çok. Bir anne, yavrusu düştüğünde böyle hissediyor olmalı. Ben onu
kendi çocuğum gibi sevdim. Kocaman bir şefkatle. Onu onun kendini sevdiğinden
daha çok sevdim. Seviyorum. Kendini benim gözlerimden görmedi hiç. Benim kalbim
gibi sevmedi. Kokusu oksijen gibi çünkü bana. Çoğu zaman anlamadı bunu da. Ama ben
anladım.
O görsün o anlasın diye aşık olmuyorsunuz. Bu aşk biraz da
tek kişilik. Sen karpuzu sevdin diye karpuzun da seni sevmesini bekleyemezsin. Gerçek
duygular burada devreye giriyor. Gerçekten sevdiğinde “o” önemli oluyor seni
sevmesi değil. Şayet seni sevmiyorken mutluysa (?) sen de seni sevmemesini
istiyorsun. Yani hangi şekilde mutluysa öyle kalmasını. Ama görünmez olup diğer
yaralarını sarmak istiyorsun. Yolda giderken peşinden gidip attığı her adımı
saymayı, cebinden telefonunu çıkarırken düşürdüğü kimliğini koşup alıp
saklamayı, kafasını çevirip baktığı yerde olmayı istiyorsun. Seviyorsun işte.
Ha o da sevse fena mı olur? Yok çok acaip oluyor. Hep sevse
aklınızı çıldırıyorsunuz. Ama şu hayatta boşuna en efsanevi aşklar kavuşamamış
olanlar olmuyor. Ya da en destansı aşklar büyük travmaları boşuna beraberinde
getirmiyor. Aşk çok hastalıklı, güçlü, tutkulu bir duygu. Beraberinde bütün
duyguları yaşatıyor size. Sahiden manyak, paranoyak oluyorsunuz. Onun olan her
şey çok özel oluyor. Her bakışı başka anlam taşıyor. Her sözüne çok
takılıyorsunuz mesela. “Acaba”lar içinizi kemiriyor. Acaba beni seviyor mu? Acaba
beni düşünüyor mu? Acaba beni özledi mi? Acaba, acaba, acaba…
Acabasız taraf bildiğiniz taraf. Yani siz. Yani hisleriniz. Yani
sizin aşkınız. Sadece kimseyi değil hiçbir şeyi bu şekilde sevebileceğimi
düşünmemiştim. Özellikle bir insanı kendinden çok sevebileceğimi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder