Aşkın İyiliği

Hepimiz zaman zaman gün içinde milyonlarca insana yalan söyleriz. ''İyiyim''. Ve çoğu zaman iyilikle uzaktan yakından alakamız olmaz. Kimse de dönüp ''kızım gözlerin şişmiş ağlamaktan hangi iyilikten bahsediyorsun otur konuşalım.'' ya da ''oğlum manyak mısın ben anlarım seni bir şey var hadi anlat.'' demez. Bunlar çok mu uzun cümleler. ‘’İyi değilsin biliyorum’’ demek bile içinizi kemiren o yalnızlık hissini alıp götürür. Yerine mutluluk koymaz ama en azından bir parça huzur ve paylaşmışlık hissi bırakır. Bu da içinde bulunduğunuz sıkıntıyı çözmese de sizin o sorunu çözmeniz için psikolojinizi düzeltir. Daha güçlü hissettirir. Ama maalesef değil bu cümleleri kurmak bazen ağlayan insanları bile görmezden gelirler. Dizlerinizi karnınıza çekerek oturup ağladığınız gecelerde kimse duymasın ister bir yanınız, diğer yarınız ise birinin omzuna yaslanıp ağlamak ister. Konuşmak değil belki çünkü en iyi dost sessizliği paylaşandır. Ama o an aldığınız nefesi bile gözyaşlarınız yüzünden tam alamazken, birinin sadece yanınızda oluşu o eksik nefesinizi tamamlar.

Ama çoğu zaman insanlar kördür. Olan şeyleri görmezden gelmeyi seçerler, insanların yardım çığlıklarını duymazlar. İnsanlar içinde ölürsünüz onlar onu da görmezler.

Beni biri gördü biri duydu biri hissetti. Şu hayatta en sevdiğim insan bana zamanında '' başına gelen kötü şeylerle tek başına savaşmak zorunda değilsin. Birlikte olursak daha güçlü oluruz'' demişti. Ve o an hayatımda ilk defa bir insana karşı bütün kalkanımı indirmiştim. Hiç pişman etmedi beni. Onun gördüğü beni, kimse görmedi, göremez de zaten. O tenime yazıldığı için çok şanslıyım. Zamanında bedenimin en derinlerinde hissettim yalnızlığı. Sonra o geldi bütün derinleri kendisiyle doldurdu.  Artık hayatımda yalnızlık yok olsa olsa ‘’onsuzluk’’ vardır.